ναι

μιλάνε τα διαβατήρια; είπες
ναι, είπα
το δικό σου τί λέει; ξαναείπες
όπου γης και πατρίς, είπα
θα σου λείψω; είπες
ναι, όσο το διαβατήριο, είπα.

ανέκδοτο

αν μετρήσετε τα βήματα που σύρατε χωρίς έρωτα για τίποτε και για κανέναν
θα εκπλαγείτε
θ’ αρχίσετε να τρέχετε για να σωθείτε
πρωταθλητές του χαμένου χρόνου
έπαθλο; 
ταραγμένοι ύπνοι
απουσία ονείρων
φόβος για το ανέραστο
οι πιο τυχεροί;
δυο καινούρια πόδια

ανέκδοτο

μέτρησα τις ανάσες σου σε μια φωτογραφία,
κοφτές, λιτές, ίχνος σάλιου στα χείλη
μια μικρή τελεία
φευγάτη στα χέρια του βωβού επεξεργαστή
θύμιζε πως κάποτε κάποτε είσαι ζωντανός
μέχρι που φτύνεις δηλαδή

ανέκδοτο

σκόνη στα τραπεζομάντηλα

κι ανάμεσα στις σκόνες του τίποτε

ένας χθεσινός στεναγμός

για το κρόσι του βελούδινου τραπεζομάντηλου

του ξεχασμένου στο πατρικό

στο χαμόγελο της παράγκας

στον πίνακα του σαλονιού

να καρδιοχτυπάει για τα αύριο

με φόβο μήπως μείνει σήμερα.

ανέκδοτο

επανάληψις μήτηρ μαθήσεως

η τελευταία μαριδούλα έλυωσε στο στόμα σου

κατάφερες να με πείσεις κι ας ήταν ήδη περασμένα μεσάνυχτα

πως ναι, είσαι για μένα

ήπια την τελευταία γουλιά

άγγιξα ανεπαίσθητα το χέρι σου

και πολύ απλά, κύλησες μέσα μου

εκεί, στο στενό της παλιάς αγοράς

όπως τότε.

δεν μας χωρούσαν τα σπίτια της πόλης.

ανέκδοτο

..........

την φαντάστηκε να τον ψάχνει στο i phone
ξαπλωμένη 
λυωμένη από ιδρώτα
ό,τι έμεινε απ´ αυτόν, ήταν οι χυμοί του

ανάμεσα στα πόδια της

ανέκδοτο

petit dejeuner

σήμερα με είχες στο μενού σου
μη με φας, μουρμούρισα
και με τα δάχτυλα
ούτε καν μαχαιροπήρουνο
η αλητεία της τέχνης, είπα
αλχημεία άκουσες
ευτυχώς δεν αλλάζεις τα φωνήεντα
με τα σύμφωνα παίζεις
κι έτσι έσωσα το μικρό μου δαχτυλάκι

ανέκδοτο

κρύες σούπες

την άκουγα να κάνει σχέδια για το διδακτορικό της

είχε κάνει μεταπτυχιακό πριν καιρό

μόλις είχε απολυθεί από τη δουλειά της

τους είχε ήδη σιχαθεί

τέσσερα χρόνια μετά, καλοπληρωμένα

σαν ηλιαχτίδα στην κακομοιριά ακουγόταν

όσες αλήθειες και να της έλεγα

θάταν ψέμματα

και τόξερα πανάθεμά με!

λάμπανε τα γαλανά της μάτια

κι εγώ έπρεπε να κατεβάσω το αλεξίπτωτο

για να επιβιώσει, σκεφτόμουν

σαν τους συμβούλους των ερωτικών που ποτέ δεν έχουν ερωτευτεί

Γελοιότητες μικροαστικής επιβίωσης.

ανέκδοτο

κατόπιν εορτής

όλοι οι παλιατζήδες έχουν ίδια απόχρωση φωνής 
εκφωνούν ίδιο κείμενο
ανεξάρτητα σε ποια πόλη δουλεύουν
τρόμαξα απ' την διαπίστωση 
φοβάμαι πως είναι αργά πια για να δικαιολογήσω 
την έλλειψη παρατηρητικότητας.

ανέκδοτο